| جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳

ICT

صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)

بی‌شک یکی از کلیدی ترین و مهمترین فناوریهای پیشران در قرذن ۲۱ میلادی، فناوری اطلاعات و ارتباطات یا همان ICT می باشد. امروزه همه کشورها بویژه کشورهای توسعه یافته و صنعتی به اهمیت اشاعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در تمام حوزه‌ها پی برده‌اند و کشورهای در حال توسعه با سرمایه گذاری بیش از حد متوسط در آن، آن را به عنوان ابزار توسعه سریع و و راه میانبر توسعه کشورهای خود مطرح می‌کنند. وقوع انقلاب اطلاعات و ارتباطات در دهه‌های اخیر باعث شده است که عصر حاضر نیز به نام عصر اطلاعات و ارتباطات نامیده شود. در سال ۱۹۶۵ فناوری اطلاعات و ارتباطات حدود پنج‌درصد از هزینه‌های سرمایه‌گذاری شرکتها را به خود اختصاص داده است، این رقم در دهه ۱۹۸۰ به ۱۵ درصد افزایش یافت و در دهه ۱۹۹۰ هزینه‌های سرمایه‌گذاری فناوری اطلاعات شرکتها به ۲۰ درصد و در حال حاضر به بیش از ۵۰ درصد کل هزینه‌های سرمایه گذاری شرکتها افزایش خواهد یافت. این روند حاکی از اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در کسب و کار شرکتهاست، به طوری که این فناوری بنیان کسب و کار را تغییر داده است و می تواند به مزیتهای استراتژیک برای شرکتها تبدیل شود. گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشورهای توسعه یافته باعث افزایش کارایی اقتصاد این کشورها شده است و بهبود عملکرد سازمانها، ظهور بازارهای جدید، بهبود متغیرهای خرد و کلان اقتصادی کشورهای توسعه یافته از دهه ۱۹۹۰، حاصل سیاستهای اشاعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در این کشورهاست. برخلاف تجربه کشورهای صنعتی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشورهای درحال توسعه، می تواند یک عامل اساسی و مهم در جهت دسترسی سریع این کشورها به مراحل بالاتر توسعه باشد. از آنجا که اقتصادهای در حال توسعه در شرایط کارا و بهینه عمل نمی کنند، لذا معرفی فناوری اطلاعات و ارتباطات در چنین اقتصادهایی باعث می شود، پتانسیلی در اختیار این اقتصادها قرار گیرد تا مراحل توسعه اقتصادی را با سرعت بیشتری طی کند. نقش این فناوری در رشد و توسعه اقتصادی همه کشورهای درحال توسعه بر کسی پوشیده نیست، ولی آنچه که کشور‌ها را از همدیگر متمایز می سازد‌، نوع استراتژی است که درباره فناوری اطلاعات و ارتباطات اتخاذ می‌کنند. به طوری که سیاست متفاوت کشورها برای استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات می‌تواند رشد و توسعه اقتصادی آنها را متفاوت سازند. برخی از کشورهای درحال توسعه به نقش این فناوری در گسترش صادرات تمرکز دارند. گرچه این سیاست می تواند ارزآوری این کشورها را افزایش دهد، ولی بسیاری از محققان اعتقاد دارند که نقش صادرات‌گرایی فناوری اطلاعات و ارتباطات برای کشورهای درحال توسعه زیاد مطلوب نیست و نمی تواند برای این کشورها عاملی باشد که باعث انتقال اقتصاد آنها از مرحله معیشتی به تجاری باشد. زیرا در این سیاست پایه فعالیتهای اقتصادی کشور گسترش پیدا نمی کند و تنها باعث گسترش یک بخش خاص (بخش خارجی) می‌شود و نمی‌تواند امکان توسعه همه جانبه اقتصاد کشور را فراهم سازد. در سالهای اخیر تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر کشورهای صنعتی و بخصوص بر کشورهای تازه صنعتی شده (مثل کره جنوبی و سنگاپور ) کاملاً روشن شده است و سایر کشورهای در حال توسعه تلاش می کنند تا با الگوبرداری از این کشورهخا در این مسیر قدم بردارند.
از طرف دیگر، امروزه صنعت مخابرات نقشی کلیدی را در ارتباطات بشری ایفا می کند. با گسترش پروتوکلهای مخابراتی بی سیم امکان برقراری ارتباط و تبادل داده تقریبا در هر مکان و با هر شرایطی میسر گردیده است. همچنین با افزایش ظرفیت های ارتباطی همچون پهنای باند، سرعت ارتباط و پایداری آن می توان گفت که فناوری های مخابراتی امکان انتقال اطلاعات را که امری ضروری برای توسعه و پیشرفت علمی و صنعتی می باشد را فراهم آورده است و بدون توسعه این فناوریها، امکان گسترش فضای مجازی به شکل امروز مقدور و میسر نبوده است.

 

 


 

طراحی سایت توسط فراکارانت